சொல்லியிருந்தால் செத்திருப்பேனே..

( என்னுடைய நண்பன் கலீல் என்ற கலீல் ஷானின் கவிதை இது. அவன் மனதில் உள்ள ஏதோ ஒரு காதலின் கசப்புணர்வில் அடிக்கடி டைரியின் வெற்றுப் பக்கங்களில் எல்லாம் காதல் கவிதைகளாக எழுதுவான். அப்படி என்னிடம் எழுதிக் கொடுத்து "டேய் என் கவிதையையும் இன்டர்நெட்டுல போடேன்" என்று கேட்டதற்கிணங்க..

தன் காதலை உயிரோடு இருக்கும்போது ஏற்க மறுத்த காதலி இவன் இறந்த செய்தி சேதி ஓடிவந்த கதறுவதைக் கண்டு பிணம் பாடுவது போன்ற ஒரு சூழலில் எழுதியிருக்கின்றான்)



கண்ணீர் சிந்தாதே...
என் கண்மணியே !
இறந்து விட்டாபோதிலும் என்
இதயம் நோகின்றது!

உன்னையே தேடி ...
வந்தபொழுதெல்லாம்
அலையென ஓடி
உள் வாங்கினாய் !

தமிழிலே கோடி ...
வார்த்தைகள் இருந்தும்
காதலை மூடி - என்
உயிர் வாங்கினாய்!

இன்று நாடி
ஒடுங்கிய வேளையிலே
என்னைத் தேடி
வந்தாயோ தேவதையே?

என் காதலை
உன் இதயம் வைக்க
தவறிய நீ..
என் கைகள் எடுத்து
உன் கன்னங்களில் வைக்கின்றாய்!
என் தலையை எடுத்து
உன் மடிமீது வைக்கின்றாய்!


காலம் கடந்து வந்து நீ
காதல் எய்தாய்!
கண்ணீரால் என் முகத்தில் நீ
கோலம் செய்தாய்!


என் கைகளைக் கூட
அசைக்க முடியவில்லையே?
உன் கண்ணீரைக் கூட
துடைக்க முடியவில்லையே ?


கண்ணீர் சிந்தாதே ...
என் கண்மணியே !
இறந்து விட்டாபோதிலும் என்
இதயம் நோகின்றது !

பெண்களில் உன்னைப்
பிடிக்கும் என்றேன்! - நீ
பேசாமல் மௌனமாய் ...
இருந்து கொண்டாய்!

கண்களில் மின்னிய
காதலைக் கூட நீ
இமைகளைக் கொண்டு
மறைத்துக்கொண்டாய்!

கவிதைகள் எழுதிக்
காட்டியபோதும் நீ
காதல் தெரியாதவள் போல ...
ரசித்துக் கொன்றாய்!

இத்தனை காலமாய்
இதழ் பிரிக்காதவள்...
இதயம் பிரிந்தபிறகு
இதயம் தருகின்றாய்!

இறந்தபிறகுதான் நீ
காதல் சொல்வாயென
இப்பொழுதுதானே நான்
தெரிந்து கொண்டேன் !

இதயம் வலித்திட
இருவிழி அழுபவளே! நீ
எப்போதாவது இதை
என்னிடம் சொல்லியிருந்தால் ...

அப்போதே நான்
இறந்திருப்பேனே..!
உனக்காக உயிர்
துறந்திருப்பேனே!

- கலீல் ஷான்