சுப்பிரமணிக்கு கல்யாணம் டோய்

யார் இந்த சுப்பிரமணி? இளங்கலை கணிதம் பயிலும்போது என்னுடைய கல்லூரியில் சீனியர். பிறகு நான் எம்.சி.ஏ படிக்கும்போது வகுப்புதோழராக மாறினார்.

இன்று வந்த மெயிலில் இன்விடேஷன் ப்ரம் சுப்பிரமணி என்று வந்ததுமே பரபரப்பாய் திறந்து பார்த்தேன். அவருடைய திருமண அழைப்பிதழ். வருகின்ற ஞாயிறன்று திருநெல்வேலியில் உள்ள ராஜ்மஹால் மண்டபத்தில் வைத்து காலை 9 மணிக்கு நடைபெறுகின்றது.

மணமகளின் பெயர் : ஆர் சுபாஸ்ரீ
மணமகன் பெயர் : வி. சுப்பிரமணியன்

நாங்கள் வகுப்பறை தோழர்கள் என்பதை விடவும் டீக்கடை தோழர்கள் என்பதுதான் பொருத்தமாக இருக்கும். ஏனென்றால் வகுப்பறையை விடவும் டீக்கடைகளில்தான் எங்களின் சந்திப்புகள் அடிக்கடி நிகழும்.

டீக்கடை சம்பாஷணைகள் மிகவும் சுவாரசியமாக இருக்கும். க்ளாஸ் கட் அடித்து விட்டு அல்லது இரண்டு க்ளாஸ்க்கு இடைப்பட்ட நேரத்தில் பாளையங்கோட்டை ஹைகிரவுண்டில் உள்ள விஎம்எஸ் கல்யாண மண்டபத்திற்கு எதிரே டீக்கடைதான் எங்களின் குட்டி வகுப்பறை. வருகைப்பதிவேட்டை வகுப்பறையில் எடுப்பதை விடவும் டீக்கடையில் எடுத்தால் வருகை எண்ணிக்கை அதிகமாக இருக்கும்.

கிண்டல்

"அண்ணே ரெண்டு டீ - க்ளாஸை கழுவி போடுங்கண்ணே "என்று ஆரம்பிப்பேன்.

சுப்பிரமணி கொஞ்சம் பயந்த சுபாவம். "ஞானி அடி வாங்கப்போறோம் ஒருநாள். அவர் காதுல கேட்டுற போதுடா" என்று பயந்துபோவார்.
அந்த டீக்கடை மாஸ்டரின் காதினில் கேட்டாலும் சிரித்துக்கொண்டே இருப்பார் ஒன்றும் சொல்ல மாட்டார்

"அண்ணே இந்த ஏரியாவுல நல்ல டீக்கடை எங்கண்ணே இருக்கு" என்று கேட்டுவிட்டு டீ மாஸ்டருடன் சேர்ந்தே சிரிப்போம்.

மதிய வேளையில் மொத்தமாக சென்று அந்த டீக்கடையின் பக்கத்தில் உள்ள கடையில் புரோட்டா சாப்பிடுவோம். சாப்பிடும்போது ஹலோ அந்த பாட்டை மாத்துங்க இந்த பாட்டை மாத்துங்க .ஹிந்தி பாட்டு போடுங்க..தமிழ் பாட்டு போடுங்க..என்று ஒரே நமச்சல்தான்.

தர்மசங்கடம்

பின்னர் அங்குள்ள விஎம்எஸ் திருமண மண்டபத்தில் நடைபெறும் யார் வீட்டு திருமண விழாவுக்கோ நாங்கள் சென்று விருந்தினர்கள் போல சாப்பிட்டுவிட்டு வருவோம்.

ஒருநாள் அப்படித்தான் எல்லோரும் ஒரு திருமண விழாவிற்கு நாங்கள் அழைக்காத விருந்தினர்களாய் சாப்பிடச் சென்றபொழுது எங்கள் குழுவில் உள்ள ஒருவனின் அண்ணனும் வந்துவிட்டான்.

டேய் அது என்னோட கஸ்டமர் ஒருவரோட திருமணம்டா உனக்கு யாரைடா தெரியும் இங்கே ..என்று அந்த அண்ணன்காரன் கேட்க

நாங்கள் குறுக்கே புகுந்து இல்லைண்ணே பொண்ணோட மாமாப்பையன் எங்ககூடதான் படிக்கிறான் அவன்தான் இன்வைட் செய்தான் என்று ஏதோதோகூறி சமாளிக்க வேண்டியதாகிப் போய்விட்டது

பந்தயம்

பின்னர் எம்சிஏ வகுப்பறையின் வாசலில் அமர்ந்துகொண்டு தேவதைகளை ரசிப்பது. ஒரு நாள் முதலாண்டு பெண்ணிடம் பேச முடியுமா என்று என்னிடம் பந்தயம் கட்டினார்.

நான் என்ன பேசுவது எனத்தெரியாமல் ஒரு துண்டுச் சீட்டில்

gnaniyar2k@rediffmail.com
www.rediffmail.com
India

என்று எழுதி அந்தப்பெண்ணிடம் சென்று ஹலோ உங்களுக்கு பாளையங்கோட்டை என்ஜிஓ காலனி பக்கம்தானே.

ஆமா என்று பயந்தபடி சொல்ல

இந்த அட்ரஸ் எங்கேன்னு சொல்லுங்களேன் ப்ளீஸ் என்று கூறி அவளிடம் அந்த துண்டு சீட்டைக் கொடுக்க அவளோ சீரியஸாய் பார்த்துவிட்டு படித்ததும் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்து ,

இந்த அட்ரஸ் எங்க வீட்டு பக்கம்தான்.
எங்க வீட்டுப்பக்கத்துல ஒரு பர்வுசிங் செண்டர் இருக்கு அங்கதான் இருக்கு என்று போட்டாலே ஒரு போடு. எனக்கு அவமானமாய் போய்விட்டது

அவரிடம் வந்து காலரை தூக்கிக்கொண்டேன்.பார்த்தீங்களா பேசிட்டேன் என்று. ஆனால் அங்க அந்தப்பொண்ணு என்ன பேசினான்னு அவர் கேட்கவேயில்லை.


குரூப் ஸ்டெடி

நாங்கள் குரூப் ஸ்டெடி வைக்கும் நாட்கள் ஜாலியாக இருக்கும். சுப்பிரமணி திருநெல்வேலி ஜங்ஷனில் உள்ள சிந்துபூந்துறை என்ற பகுதியில் தனது நண்பனின் அறையில் தங்கியிருந்து படித்து வந்தார் அவரது பூர்வீகம் தென்காசி.

நானும் சில நண்பர்களும் தேர்வு சமயங்களில் அங்கு வந்துதான் ஒன்றாக படிப்போம்.

பிட் எழுதுவது
எந்த கேள்விகள் எல்லாம் வரும் என்று அலசுவது
இடையிடையே போரடிக்காமல் இருக்த திருநெல்வேலி ஜங்ஷன் பேருந்து நிலையம் வந்து டீ அடிப்பது
வகுப்பறையின் எதாவது பிகர்களைப்பற்றி பேசுவது என்று மிகவும் ஜாலியாக இருக்கும். படிப்பது 40சதவிகிதம் தான். மற்ற 60 சதவிகிமும் நாட்டு நடப்புகள்தான்.

திடீரென்று யாருக்காவது போன் செய்து டேய்! நீ படிச்சிட்டியா! நீ படிச்சிட்டியா! என்று தொலைபேசி செய்து தொல்லை கொடுப்போம்.

இரவு முழுவதும் படித்து விட்டு பரிட்சைக்கு சென்று திரும்பி அந்த அறையில் வைத்து ச்சே இது எனக்கு தெரிஞ்ச கொஸ்டின்தான் எழுதாம போயிட்டேனே
ச்சே இது நான் எழுதுன கொஸ்டின்தான் பிட் எடுக்காம போயிட்டேனே என்று ஆளாளுக்கு புலம்ப ஆரம்பித்துவிடுவோம்.

அந்த சுப்பிரமணி மட்டும் எதுவுமே புலம்பமாட்டார். பிட் அடித்தால் எங்கே மாட்டிக் கொள்வோமோ என்று பயந்து பிட் அடிக்கமாட்டார். பக்கத்தில் உள்ளவர்களிடம் கேட்டு எழுதியிருக்கலாம் . ஆனால் அவர் பிட் அடித்து நான் கேள்விப்பட்டதில்லை.


பரிட்சை நேரங்களில் பாளையங்கோட்டையில் உள்ள சேவியர் கல்லூரியில் வைத்து மாலை நேரங்களில் மரத்தடியில் அமர்ந்து படிப்போம். அங்கு வீசுகின்ற காற்றைப்போலவே பாடங்களும் மிக மென்மையாக மனதில் பதியும். எனக்குண்டான சந்தேகங்களை அழகாக தீர்த்து வைப்பார்.

நான் படிக்க சோம்பல் படும்பொழுதெல்லாம் இன்னும் ஒரே ஒரு கொஸ்டின்தான் ஞானி படிச்சுருவோம் என்று ஊக்கம் கொடுத்து என்னை படிக்க வைப்பார். பின்னர் படித்ததை அவர் என்னிடமும் நான் அவரிடமும் ஒப்பித்துக்கொள்வோம். மறக்கமுடியாத நாட்கள் அவை.

கோபம்

கல்லூரியின் கடைசி நாளில் எல்லோரும் ஆட்டோகிராப் வாங்கிக்கொண்டிருக்க நான் அவருடைய ஆட்டோகிராப் டைரியை எடுத்து அதில் வகுப்பு தோழி ஒருத்தி அவருக்கு எழுதியதை வகுப்பின் முன்சென்று வாசித்தேன்

சுப்பிரமணி உங்களை முதன்முதலாக பாளையங்கோட்டை பெல் பின்ஸ் நிறுவனம் அருகே சைக்கிளில் சென்று கொண்டிருக்கும்போதுதான் பார்த்தேன் என்று ஆரம்பிக்கும் அந்தப் பெண் எழுதிய ஆட்டோகிராப்.

நான் வாசிப்பதை தெரிந்து எழுதிய அந்தப்பெண்ணும் வெட்கப்பட மாணவர்கள் கத்த ஆரம்பிக்க சுப்பிரமணிக்கு தர்ம சங்கடமாகப் போய்விட்டது. பின்னர் அந்த டைரியை என்னிடமிருந்து கோவமாய் பிடுங்கினார்.அதன்பிறகு யாரிடமுமே ஆட்டோகிராப் வாங்கவில்லை

அவர் என்மீது கோவப்பட்டாலும் எதுவுமே திட்டாமல் என்னிடம் பேசபாமல்அமைதியாக இருந்தார். ஆனால் கோவத்தில் திட்டுவதை விடவும் அவரின் அமைதி என்னை மிகவும் பாதித்தது. பின்னர் அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டேன்.

திருமணவாழ்த்து

அவருடைய திருமணத்திற்கு எதிர்பாராத விதமாக சென்று டேய் நம்ம சுப்பிரமணிக்கு கல்யாணம் டோய் என்று மற்ற நண்பர்கள் மத்தியில் கத்தி அவரை கிண்டலடிக்க ஆசையாக இருக்கிறது.

கல்யாண மேடையில் அவரது மனைவியிடம் ஹலோ உங்க ஆளு காலேஜ்ல என்ன சேட்டை செய்வார் தெரியுமா என்று கூறி அவரது மனைவியையும் அவரையும் வெட்கப்படவைப்பது என்று ஏதோதோ கனவுகள்

ம் எல்லாம் வெறும் கனவுதான்.

அவருடைய திருமணத்திற்கு
நிறைய நண்பர்கள் வரக்கூடும். ஆனால் இந்த
நிலவு நண்பனால் மட்டுமே வரமுடியாது. ஆகவேதான் அந்த ஞாபகத்தில் இந்த பதிவு.

இந்த பதிவுக்கு விமர்சனம் செய்யாவிட்டாலும் பரவாயில்லை எனக்காக ஒரு வாழ்த்தை எனது நண்பனுக்கு தெரிவித்துவிட்டுப்போங்களேன்பா.

"அட முகம் தெரியாத நண்பர்கள் கூட நம்முடைய திருமணத்திற்காக வாழ்த்து அனுப்பியிருக்கிறார்களே ரொம்ப நன்றிடா ஞானி.."என்று அந்த நண்பர் மகிழ்ச்சியடையக்கூடும்.

ஏனென்றால் அவருடய திருமண பரிசாக இந்த பதிவைத்தான் அனுப்பபோகிறேன். அவர் இன்றோ நாளையோ இதனை படிக்ககூடும்.

நண்பா!
மாணவனாய் இருந்து
மணமகனாய் மாறுகிறாய்.

எப்பொழுதும் மாறாமல்
என்னுடைய நண்பனாய்
நீ இருப்பாய் என்ற நம்பிக்கையில் ..
வாழ்த்துகிறேன்

உன் திருமணத்தில்
தெளிக்கப்படுகின்ற
பன்னீரில் எனது - ஆனந்தக்
கண்ணீரும் கலந்திருக்கும்


கடல்தாண்டி வருவதற்கு...
இயலவில்லை நண்பா!
நான்
வரவில்லையென்று நீ
வருத்தப் படாதே!
வாசலில் கையேந்தி நிற்கின்ற
ஏதாவது ஒரு பிச்சைகாரனின்
வயிற்றுப்பசியை நிரப்பு!
இங்கே
உன் திருமணவிருந்தின் சுவையறிவேன் நான்.

- ரசிகவ் ஞானியார்